Symptomen & diagnose
Een tenniselleboog gaat gepaard met pijn aan de buitenkant van de elleboog. We spreken hier over een chronische ontsteking (tendinitis) van de aanhechting van de korte strekpees van de pols (de extensor carpi radialis brevis) aan de buitenzijde van de elleboog (laterale epicondyl). Deze aandoening heeft epicondyltis lateralis als medische term. We spreken hier dus over een peesontsteking, geen gewrichtsprobleem.
Een ontsteking van de peesaanhechting veroorzaakt de pijn. Deze pezen zorgen ervoor dat u uw hand en pols naar boven kan bewegen. De aanhechting van deze pezen bevindt zich aan de buitenzijde van de elleboog.
Oorzaken van een tenniselleboog?
Een tenniselleboog hoeft niet noodzakelijk door het tennis te ontstaan. Een andere bekende oorzaak is bijvoorbeeld wringen bij huishoudelijk werk.
Een tenniselleboog zien we vooral bij patiënten boven de 35 jaar. Er bestaan talrijke redenen waardoor de strekspieren overmatig of verkeerd belast geraken.
Symptomen van een tenniselleboog?
Het strekken van de elleboog, de pols en de vingers ervaart u als pijnlijk. Soms treedt er een strektekort van de elleboog op. U voelt pijn wanneer u aan de buitenzijde van de elleboog drukt op de aanhechting van de strekspieren van de pols en de hand.
U kunt van een tenniselleboog vele maanden last ondervinden. In vele gevallen gaat de aandoening vanzelf weer over.
Diagnose van een tenniselleboog
Meestal volgt de diagnose na een gesprek met de patiënt en een klinisch onderzoek. Om de diagnose te bevestigen, voeren we een radiografie en echografie van de elleboog uit.
Andere mogelijke oorzaken van pijn aan de buitenzijde van de elleboog zijn onder andere spieroverbelasting, compressie van de nervus interosseus posterior (PIN-syndroom), een probleem van het ellebooggewricht en uitstralingspijn vanuit de nek.
Behandeling
Een tenniselleboog gaat meestal vanzelf over. Dit kan evenwel meerdere maanden duren. Met de juiste behandeling verkorten we de hersteltijd.
Er bestaan meerdere behandelingsmogelijkheden. Bij elke behandeling vermijden we overmatige of verkeerde belasting. Daarnaast moeten we de pees versterken zodat deze niet meer overbelast geraakt. Dit gebeurt parallel met het verminderen van de acute ontsteking. Deze behandeling heeft een succespercentage van 70 procent en werkt dus niet voor iedere patiënt.
Welke behandelingen zijn mogelijk?
- De eenvoudigste behandeling is om zelf overmatige of verkeerde belasting te vermijden, waardoor u pijn voorkomt.
- Een belangrijke behandeling gebeurt onder begeleiding van een kinesitherapeut. De kinesist dempt met bepaalde apparatuur en fysiotherapeutische handelingen de irritatie en ontspant de spieren. Ook het stretchen vermindert de ontsteking. Even belangrijk is het optrainen van de pijnlijke spiergroep via excentrische tonificaties. U moet deze oefeningen elke dag correct uitvoeren omdat de pees anders niet aansterkt.
- Het toedienen van lokale fricties via drukmassage op de pijnlijkste plek kan de pijn dempen.
- Er is een speciaal bandje verkrijgbaar dat om de onderarm kan worden aangelegd. Dit is een zogenaamde ‘counterforce brace’ of tenniselleboogbandje. Dit bandje probeert de spanning op de aanhechting van de spieren aan de buitenzijde van de elleboog te verminderen.
- Een inspuiting met cortisone geven wij niet. Dit verzwakt de pees, waardoor de klachten na het eerste ontstekingsremmend effect kunnen terugkeren en soms erger worden.
Wanneer er geen beterschap optreedt door bovenstaande behandelingen, behoort een operatie tot de opties.
Operatie
Bij een operatie maken we de aanhechting van de spieren op de buitenzijde van de elleboog deels los en verwijderen we het ontstoken deel van de aanhechting. Zo stoppen we de irritatie. Deze operatie heeft een slaagkans van ongeveer 80 procent. We voeren deze ingreep uit in het daghospitaal. De operatie wordt uitgevoerd onder algemene of locoregionale verdoving. (Voor meer informatie over de verschillende verdovingen, klik hier)
Mogelijke complicaties zoals infectie, wondprobleem, zenuwletsels, ligamentletsel, ... komen slechts zelden voor (<1%). U loopt 20% risico dat er in mindere of meerdere mate pijn aanwezig blijft. Iedere operatie aan de elleboog veroorzaakt mogelijk een elleboogverstijving.
Nazorg
Na de operatie krijgt u de eerste twee weken een spalk. Deze mag u enkele keren per dag verwijderen om de elleboog te bewegen. Na deze periode mag u de elleboog vrij bewegen zonder belasting.
De belastingsvrije periode duurt zes weken. Hierna bouwen we de spieren langzaam op. Na drie maanden gelden er geen beperkingen meer.
Na de operatie houdt het krachtverlies drie tot zes maanden aan. Zelfs na een gelukte operatie kan een golferselleboog na verloop van tijd steeds terugkomen.