Symptomen & diagnose
De ziekte van Dupuytren – ook wel klauwhand of vikingziekte genaamd - werd voor het eerst beschreven door de Parijse chirurg Dr. Guillaume Dupuytren in 1831.
De afwijking ontstaat door het verlittekenen en krimpen van de aponeurose van de handpalm. Dit netwerk van vezels ligt net onder de huid en geeft de huid van de handpalm haar stevigheid.
Door het samentrekken van de aponeurose en de bovenliggende huid, ontstaat er een klauwstand van een of meerdere vingers.
De ziekte van Dupuytren verloopt progressief, wat betekent dat het strektekort van de vingers steeds verergert totdat normaal gebruik van de hand niet meer mogelijk wordt.
We kennen de oorzaak van deze ziekte niet. Wel weten we dat een genetische aanleg aan de basis ligt.
Dupuytren komt frequent in familiaal verband voor. Het treft voornamelijk blanken. De hoogste incidentie wordt waargenomen in de Scandinavische landen, zodat het ook de 'vikingziekte' of de ‘Keltische klauwhand’ wordt genoemd.
Dupuytren ontwikkelt zich meestal bij mannen vanaf middelbare leeftijd.
Symptomen van Dupuytren?
Harde knobbels in de handpalm groeien uit tot strengen die de vingers gebogen houden. Meestal zijn de ringvinger of de pink aangetast.
Dezelfde aantasting wordt soms ook gezien ter hoogte van de voetzolen (ziekte van Ledderhosen) en ter hoogte van de penis (ziekte van Peyronie).
Diagnose van Dupuytren?
De symptomen spreken voor zich.
Wel moeten we een onderscheid maken met bepaalde peesaandoeningen die ook tot een gefixeerde plooistand van de vingers leiden, zoals springvinger, boutonnière en een sagittale bandruptuur.
Behandeling
Door het erfelijke karakter van Dupuytren kan de ziekte op zich niet genezen worden. De behandeling richt zich op het verbeteren van het strektekort van de vingers. Ook na een succesvolle therapie blijft herval steeds een risico.
De meeste patiënten accepteren een fors strektekort vooraleer ze hinder ondervinden en de hulp van een arts inroepen.
Toch start u best zo snel mogelijk met een behandeling, ook bij een beginnend strektekort.
Bij forse en langdurige klauwstand verstijven de vingergewrichten en verkorten de pezen wat een volledige correctie verhindert.
De eenvoudigste test om een strektekort van de vingers vast te stellen, omvat het plat leggen van de handpalm op tafel.
Verdere classificatie gebeurt met de Tubiana-stadiëring door het aantal graden strektekort van het MCP en PIP-gewricht op te tellen.
Er bestaan twee behandelingsmethodes. De specialisten van Handcentrum Limburg beschikken over de vereiste expertise in elk van deze twee methodes. Na een onderzoek op de raadpleging bepalen we welke behandeling voor u het meest aangewezen is.
Percutane naaldaponeurotomie
In veel gevallen is een niet-operatieve behandeling mogelijk. De percutane naaldaponeurotomie is een zogeheten minimaal-invasieve behandeling. Met een fijne naald nemen we de harde strengen onder de huid door.
Hierdoor kan de streng zich onder de huid verlengen zodat u uw vinger onmiddellijk opnieuw kan strekken.
Deze behandeling gebeurt onder lokale verdoving en wordt op de raadpleging of via een ambulante opname in het operatiekwartier uitgevoerd.
Immobilisatie is nadien niet nodig. U kan de hand nadien onmiddellijk gebruiken. Zo nodig adviseren we tijdelijk een strekspalk voor ’s nachts.
Met deze ingreep willen we de vingers zo recht mogelijk krijgen met een minimum aan ongemak en littekenvorming. We kunnen de ingreep indien nodig herhalen.
Bekijk hier de video van deze behandeling.
Operatie
Bij een operatie wordt de volledige streng weggenomen.
Operatie
Deze ingrepen gebeuren via daghospitalisatie onder locoregionale of algemene verdoving. (Voor meer informatie over de verschillende verdovingen, klik hier)
Via een insnede in de handpalm wordt het samengetrokken Dupuytrenweefsel weggenomen (aponeurectomie). Meestal volstaat dit om de vingers opnieuw te kunnen strekken.
Bij forse en langdurige contracturen is een bijkomende verlenging van de huid of de gewrichtskapsels nodig.
Wanneer de huid van slechte kwaliteit of sterk verlittekend is zoals na eerdere operaties, vervangen we deze door een soepele huidgreffe (dermo-aponeurectomie). Deze huidgreffe wordt meestal genomen vanop de onderarm. Het gebruik van een huidgreffe beschermt bovendien tegen het terugkomen van de ziekte van Dupuytren.
Nazorg
- Na een operatie immobiliseren we de geopereerde hand enkele dagen in een gipsverband. Daarna komt u op wondcontrole bij uw chirurg en mag u de vingers opnieuw bewegen.
- De operatiewonde vraagt dagelijkse verzorging door een thuisverpleegkundige tot tien à veertien dagen na de ingreep. Nadien mogen de hechtingen worden verwijderd.
- ‘s Nachts houden we de vingers gestrekt in een op maat gemaakte spalk gedurende minstens 3 maanden.
- Indien nodig starten we kinesitherapie op.
- De totale revalidatie bedraagt enkele maanden.
